Το μαρτύριο της σταγόνας στους πολίτες της Βενεζουέλας που διψούν, και κυριολεκτικά και μεταφορικά, για μια αλλαγή στο πολιτικό καθεστώς
Γράφει η Δωριλένια Λιαγουροπούλου
Τους τελευταίους μήνες ο διαδικτυακός χώρος έχει κατακλεισθεί με εικόνες και ειδήσεις από τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση που έχει καταγραφεί στο Δυτικό Ημισφαίριο, την κρίση στη Βενεζουέλα. Εικόνες ανθρώπινης εξαθλίωσης. Το μαρτύριο της σταγόνας στους πολίτες της Βενεζουέλας, που διψούν και κυριολεκτικά και μεταφορικά, για μια αλλαγή στο πολιτικό καθεστώς και στην υπάρχουσα εξουσία, πτήσεις υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες του κυβερνητικού Falcon με ύποπτες στάσεις, ύποπτους επιβάτες και ακόμη πιο ύποπτο φορτίο μεταφοράς δημιουργούν ερωτηματικά και υποβιβάζουν το άνω και θρώσκω, συνθετικών του ουσιαστικού άνθρωπος.
Σε μια ψηφιοποιημένη εποχή που οι περισσότερες υποχρεώσεις διεκπεραιώνονται μέσω Διαδικτύου, αναμενόμενη εξέλιξη –για ορισμένους– αποτέλεσε η δημιουργία ηλεκτρονικού νομίσματος με τη διεθνή ονομασία crypto-currency με πιο γνωστό το Bitcoin. Οι απόψεις για το κατά πόσο το Bitcoin αποτελεί την επανάσταση και τη μεγαλύτερη αλλαγή στο παρόν τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα του αιώνα ή αποτελεί μια μορφή gambling και απάτης είναι κάτι που θα το δείξει η ιστορία και οι παράγοντες που την καθορίζουν. Τα χαρακτηριστικά όμως που καθιστούν το Bitcoin ελκυστικό στους χρήστες του είναι ότι είναι άμεσο, γρήγορο, ανώνυμο, αποκεντρωμένο, και αποτελείται από μηχανισμούς διαφάνειας. Την ίδια κατεύθυνση ηλεκτρονικής και οικονομικής «προόδου» επέλεξε από τις αρχές του 2018 να ακολουθήσει και ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ν. Μαδούρο, δημιουργώντας το ψηφιακό νόμισμα που φέρει την ονομασία «petro» και αποσκοπεί στην παράκαμψη των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη χώρα του. Τα petro έχουν ως εγγύηση τα αποθέματα φυσικού αερίου, πετρελαίου, χρυσού και διαμαντιών της χώρας.
Παρά όμως τη δημιουργία του petro, όσοι πολίτες της Βενεζουέλας διαθέτουν κάποια οικονομικά αποθέματα προβαίνουν στην αγορά Bitcoin, καθώς θεωρούν πως με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να διασώσουν κάποιο τμήμα της οικονομικής τους υπόστασης. Αυτή η κατάσταση έχει θέσει τη χώρα σε ένα πείραμα αναφορικά με τη χρησιμότητα του κρυπτονομίσματος σε περιόδους οικονομικής αναταραχής.
Η χρήση του Bitcoin ιδίως στην περίπτωση της Βενεζουέλας μπορεί να πάρει τη μορφή του νομίσματος σαν μέθοδος συναλλαγών, σαν τραπεζικός λογαριασμός, μέσο για αγορά αγαθών μέσω του Διαδικτύου, ακόμη σαν μέσο πληρωμής των μισθών μιας οικονομικής μονάδας. Πιο συγκεκριμένα, ορισμένοι έμποροι της Βενεζουέλας μπορεί να δεχτούν απευθείας πληρωμές μέσω κρυπτονομίσματος για αγαθά ή για υπηρεσίες. Περίπου 180 επιχειρήσεις αποδέχονται άμεσες πληρωμές. Για τον λόγο αυτόν οι έχοντες κρυπτονομισμάτων πρέπει να είναι σε θέση να μετατρέπουν το Bitcoin σε μπολιβάρ ανά πάσα στιγμή. Η πιο σημαντική μορφή, όμως, που μπορεί να λάβει το κρυπτονόμισμα είναι το μέσο για την επιβίωση πολλών Βενεζουελανών καθώς πολλοί έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύονται αγαθά τα οποία δεν είναι διαθέσιμα στη χώρα τους.
Βλέποντας όλη αυτήν την αυξημένη χρήση του Bitcoin η κυβέρνηση προέβει στη λήψη δραστικών μέτρων ρυθμίζοντας και ελέγχοντας τα εμβάσματα από την αγορά κρυπτονομισμάτων. Η ρυθμιστική αρχή έχει ορίσει ένα μηνιαίο όριο και θα εισπράττει προμήθειες έως και 15 τοις εκατό του ποσού της συναλλαγής. Επιπροσθέτως, έχουν ανακοινωθεί οι νέες λεπτομερείς ρυθμίσεις του πλήρους μητρώου κρυπτογραφικής παροχής υπηρεσιών.
Στην εξεταζόμενη περίπτωση της Βενεζουέλας και στο ζήτημα της βιωσιμότητας του κρυπτονομίσματος διαφαίνεται ότι βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον αποτελεί μια σανίδα σωτηρίας για πολλούς πολίτες, οι οποίοι κατ’ αυτόν τον τρόπο έχουν πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που τα μπολιβάρ δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν. Φαίνεται ότι προσφέρουν και παρέχουν άμεσες και ρεαλιστικές λύσεις στην οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τη χώρα.
Η προέλευση των κρυπτονομισμάτων στη Βενεζουέλα συνδέεται άμεσα με τις μικροοικονομικές και μακροοικονομικές πολιτικές που έθεσαν τα καθεστώτα Τσάβες και Μαδούρο. Η πρώτη οικονομική πολιτική που τίθεται υπ’ όψιν είναι το πρόγραμμα του Τσάβες για την αναδιάρθρωση της οικονομίας της Βενεζουέλας που κατέστησε τη χώρα ευάλωτη καθώς επέτρεψε τα έσοδα της κυβέρνησης να λειτουργούν ως αποκλειστική συνάρτηση της τιμής του διεθνούς πετρελαίου. Η δεύτερη οικονομική πολιτική που λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι αναδιανεμητική γη και οι πολιτικές πλουτισμού οι οποίες οδήγησαν σε ξένες επενδύσεις και είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή του συστήματος κινήτρων. Η τρίτη οικονομική πολιτική είναι οι έλεγχοι των τιμών που εφάρμοσε ο Τσάβες και προωθούνται από τον Μαδούρο, οι οποίοι έχουν παραμορφώσει το σύστημα τιμολόγησης και είχαν σαν αποτέλεσμα βραχυπρόθεσμες ελλείψεις που βλάπτουν τους καταναλωτές και τους παραγωγούς. Η τέταρτη οικονομική πολιτική που πρέπει να αναφέρουμε είναι αυτή των ανεύθυνων κυβερνητικών δαπανών και τη νομισματική πολιτική που αύξησαν δραματικά τα ποσοστά του πληθωρισμού σε 2.300 τοις εκατό και τελικά κατάφεραν να πλήξουν την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Τέλος, η οικονομική πολιτική αναφέρεται στο σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτρέπει σε πολύ λίγες συναλλαγές να ακολουθούσουν ακραίες ελλείψεις. Αυτές οι οικονομικές πολιτικές συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση και έπληξαν σοβαρά την οικονομία της χώρας και τη διαρκή υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, ανοίγοντας τον δρόμο για την εμφάνιση και χρήση του κρυπτονομίσματος σαν μέσο συναλλαγής.
Οι εξελίξεις είναι διαρκείς και η αδυναμία του διεθνούς δικαίου που εκ φύσεως δεν μπορεί να παρέμβει και να επιβάλει κυρώσεις στους ιθύνοντες ενισχύει την υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας και των παιχνιδιών εξουσίας.
Πηγή: axianews.gr